Entry budak lembab


teruk sangat! harini rasa sedih + sakit yang teramat sangat. kira macam bad mood la arini. tak semangat langsung. harini cikgu bagi kertas BM dan math. giler sedih! kecewa ngan dorang tuh. dorang yang aku anggap kawan rupanya tak suka aku. masa aku nak amik kertas bm tadi, mula la suara sumbang tuh kedengaran. cam pe.. orang zaman batu. aku tau dorang tuh nak sindir aku ngan kawan-kawan aku. derr.. walaupun aku bodoh aku tau apa kau orang fikir. aku buat-buat pekak bila korang wat aku camtu. aku sedih sangat weh. sebodoh-bodoh aku pun aku ada perasaan lah! okey2, sabar.

sangat sedih bila kau orang wat camtu. kau ejek aku? okey baiklah. fine. tapi aku ada alasan nape aku camtu. please lah. jangan jadi bodoh. buat lawak bodoh untuk geng korang tuh.

yang sorang tuh. sorang member dalam group MANUSIA PERFECT korang tuh. dia kawan aku. tapi kawan apa namanya kalau niat nak malukan kwn sendiri? kawan ke tuh? mcm bodoh je aku percaya kau dulu kan.

korang, kekadang aku sian kt korang. taknak cuba insaf ke? taknak berubah? korang sangat pentingkan perasaan sendiri sampai perasaan org lain pon hancur terbakar disebabkan korang. tak kesian ke kat kitorang yg slalu jadi mangsa ni? mana perginya rasa belas kasihan korang? takde hati perut? takde sikit pun perasaan kasih sayang? eh, takkan takde kot. kalau xde camne korang leh syg mak ayah ngan gerek korang tuh? fikir oke!

untuk pengetahuan korang, masa aku nak amik kertas tuh, aku sikitpun takde rasa nak kembang idung bagai. sikitpun tak. percaya lah. aku akan kembang hidung kalau result hujung taun nanti cemerlang. yang tu barulah idung aku kembang sekembang kembangnya sampai nak pecah. bkn aku je, kawan2 aku pun kau nak hina, nak ejek. sedih *tsktsktsktsk*

lepas bm tuh aku dh langsung takde mood. nk gelak pun rasa tak larat. then masa nak balik tadi aku kegeraman tahap ayamcekikular ngan geng budak perfect tuh. rasa cam... eee.. lau la aku boleh petik jari aku pastu kuwa api..... dah lama korang jadi batu arang.

tiba2 hati aku sayu gilos nak mati. mata dh kabur dh. kolam pun dh nk penuh. tunggu nk mencurah keluar je lagi. then ain datang. sambil usap belakang aku, dia cakap something yg wat aku terharu dan rasa nak peluk je ain T^T "sabar je la. dorang mmg camtuh. kau takkan xkenal dorang. dhlaaa... jgn arh nangis. nanti aku pun nangis jgak nanti. senyum lahh. kau kn pandai drpd dorang. kau pndai BM. dah2, jgn nangis2. nanti lau kau dapat keputusan bgus, kau boleh pindah. xjumpa lagi dorang tuh. aku faham perasaan kau. faham sanngat2. aku tau nape jalan kau camtu. kau ada penyakit bha. kau pun bukan mintak dapat penyakit." then epah nyampuk. "haaa, btul tuh. mana ada org kat dunia ni mintak penyakit."
"dahlaa, jgn nangis. kau usaha sungguh2 untuk PMR nanti. jgn la nangis... nanti dorang tuh nampak haa, kan makin naik modal utk dorang ejek kau.." aku pun.. "okey2, dah." aku dah takleh nak dgr lagi sbb aku rasa sebak bila dgr ain ckp cmtu. aku letak kepala kt meja then hari pon ujan.
bunyi tsktsktsktsktsktsktsktsktsktsk pun kedengaran.

aku rasa dh kembang dh mata. baru aku angkat muka. bila aku fikir2kan balik, hmmm watpe aku nangis untuk budak yang camtu. aku ni mmg lemah! takleh kena sikit, terus nak nangis. cubalah kuatkan sikit ati tuh. tapi sayang. hati aku ni memang lembut. susah nk keras. keras pon bila marah. malangnya aku takde fullmetal heart. lau ada kn bgus jgak. aku takkan nangis utk perkara yg remeh camni. remeh? ye. org lain mmg anggap perkara ni remeh.

aku tak mintak korang benci aku. dan aku tak nak bagi orang benci aku. aku takut lau org benci aku. aku taknak org menangis terluka disebabkan aku. aku nak kalau boleh, orang akn menangis kegembiraan disebabkan aku. tapi aku dah wat someone menangis kerana kecewa. maafkan kita ye. kita akn cuba untuk tidak ulangi balik perkara tuh.

nasihat untuk korang tuhhhh. tolonglah berubah. korang masih ada banyak chance. lau satu hari nanti, hati korang terbuka untuk meminta maaf kt aku, korang jumpalah aku ye. sbb aku sentiasa akn memaafkn korang. kalau Allah boleh memaafkn hambaNYA, kenapa tidak aku? aku tak tau mana silapnya aku sampai korang nak benci aku. tolong ye. aku taknak kita bermusuh.

baiklah. aku kena kuat! Allah sayang aku. sebab tu DIA bagi aku ujian ni. dia nak lihat sejauh mana ketabahan aku. tapi aku gagal, Ya Allah. aku tak kuat. kalau ujian macam nie pon aku tak mampu, camne nk tempuh ujian yg lebih besar lagi? Ya Allah, kau kuatkanlah aku.

esok nak pergi rumah emy. kitorang dh plan nak makan aiskrim, nk wat kerja kursus sama2, nk belajar sama2. dah2. takmo sedih2 lagi. terima kasih sesangat kat ain, epah, azah, nadia, aimi, siti, hikma sebab bagi semangat. ohh oh terima kasih jugak kat 'korang' sebab wat aku camnie. ada hikmah disebaliknya. lau korang tak wat camnie aku takkan latih diri aku tok jadi tabah. taktau la nape aku takleh tahan plak arini. selalunye boleh je. kata nadia, " sabar arh. kita ni sama je. aku pun slalu kena."
biar aku tidur dengan sekolam air mata dan bangun dengan senyuman dan hati yang tabah bagi memulakan hari yang baru. Assalamualaikum :')